.....مهری نشسته بردلم

ومن هنوز امید از صبر نبریده ام..............نازنینم اگر دل کندن راحت بود فرها به جای کوه کندن دل کنده بود وبراستی که همین هم است.به نرمی میتوان رخنه در سنگ کرد................اگر کوه هم باشد میکنم تا با نازنین زندگی کنم.......................نازنین این دو روز به اندازه یک عمر گریه کردم..............نازنین این دو روز دست خودم نبود اگر صحبتی کردم که باعث رنجش خاطرت شدم ..خاضعانه عذر میخواهم ومیدانم نازنینم بزرگوارتر از آن  است که خطای هرچند بزرگ مرا نبخشد......................................

دوستت دارم نازنینم............